[SF/NC] DESIRE BNYOUNG CUT 7 : ฺROOM (KITCHEN)

แจบอมพูดจบก็จับตัวจินยองยกมานั่งบนเคาน์เตอร์ทำครัวที่มีพื้นที่ว่างพอจนนั่งได้ แล้วแจบอมจับเสื้อจินยองเลิกขึ้นไปจนถึงคอ เผยให้เห็นยอดอกสีหวานนั้นตรงหน้า จินยองตกใจตามอะไรไม่ทัน เพราะทุกอย่างมันรวดเร็วไปหมด รู้ตัวอีกทีคือปลายลิ้นชื้นมาสัมผัสกับยอดอกเล็กของเขาแล้ว

"อ๊าาา แจบอม อะ อะไรของนาย"

จินยองเผลอเอามือนึงจับที่หัวแจบอม อีกมือนึงยันตัวเองไว้เพราะแจบอมลงลิ้นรัวบนยอดอกเขาไปมาจนเผลอแอ่นอกรับลิ้นนั้น

"นี่ไง ลูกอมหวานๆ"

แจบอมผละออกมาตอบ ลอบยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วก็ลงไปดื่มด่ำกับลูกอมรสหวานในยามเช้าสำหรับแจบอม ยอดอกเล็กสีชมพูที่แจบอมติดใจตั้งแต่เมื่อคืนส่งผลทำให้เขาอยากชิมมันอีก และแน่นอนว่าการมาชิมลูกอมหวานๆของแจบอมมันทำให้จินยองเสียวซ่านไปทั้งร่างกายเช่นกัน

แจบอมลงลิ้นเล่นกับลูกอมหวานสำหรับแจบอมไม่หยุด สลับไปมาทั้งสองข้างจนชุ่มไปด้วยน้ำลาย และแน่นอนการกระทำแค่นี้มันปลุกเร้าอารมณ์จินยองอย่างสูงอีกครั้ง

"อึก แจ แจบอม "

จินยองเริ่มหายใจเร็วขึ้น แผ่นอกแอ่นรับกับปลายลิ้นที่ละเลงไม่หยุด แก่นกายข้างในภายใต้กางเกงขาสั้นข้างในเริ่มอึดอัดและเปียกชื้น

อาการ "ต้องการ" มาแล้ว...

แล้วเขารู้สึกต้องการ ต้องการมากกว่านี้...

แจบอมชิมจนพอใจ ผละออกมาดูหน้าจินยองที่ตอนนี้มีเหงื่อออกและหน้าดูแดงๆ สายตาเผลอไปมองตรงกลางกายก็ทำให้นึกขึ้นมาได้

"หลังจากทำไปแล้ว อาการต้องการนายลดลงไปบ้างมั้ย"

จินยองสบตาคมพร้อมหายใจแรงขึ้นเล็กน้อย มันรู้สึกว่าไม่ได้ลดลงเลย แต่ตอนนี้เขากลับต้องการมากขึ้น...

จนดูไม่เป็นตัวเอง...

จินยองไม่ได้ตอบกลับอะไร แต่ขยับตัวและขาไปมาเพื่อให้ตรงนั้นมันได้เสียดสีกัน

เขารู้สึกไม่ไหว เขาต้องการ

"ฉัน...ฉันว่า มันมีอาการมากกว่าเดิม"

จินยองพูดเสียงปนหอบจากการหายใจเร็ว จนมันดูเป็นเสียงที่ยั่วยวน แจบอมก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกันกับคำตอบของจินยอง ทำไมกลายเป็นว่ามีอาการมากกว่าเดิม

"ทำ ทำให้ที เข้ามาทีแจบอม"

จินยองรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป แต่ความต้องการเขามันเรียกร้องให้เขาพูดแบบนั้น ในเวลานั้นเขาไม่ได้มีความเขินอายใดๆแล้ว เขา...ต้องการ ปรารถนาที่จะปลดปล่อยความต้องการจากอารมณ์ในตอนนี้

จินยองยกขาตัวเองทั้งสองข้างขึ้นมาวางบนเคาน์เตอร์ ตั้งขาชันอ้ากว้างเป็น เผยให้เห็นแก่นกายนูนที่คับพองภายใต้ร่มผ้าบางๆนั้น แจบอมแอบตะลึงกับการกระทำของคนตรงหน้าที่ไม่คิดว่าจะทำแบบนี้ จินยองเริ่มใช้มือตัวเองสัมผัสผ่านส่วนนั้น หลับตากัดปากเล็กน้อย ดูอยากจะปลดปล่อยไม่ไหวแล้ว

ในใจแจบอมกลับรู้สึกตะลึงและผิดคาดไปเยอะ น้องชายของเขาที่มีอาการแบบจินยองนั้น พอได้มีเซ็กซ์ก็รู้สึกอาการดีขึ้น ไม่ค่อยเกิดอารมณ์ง่าย จากที่น้องเล่าและเขาพบเจอ

แต่กับจินยองดูไม่เป็นแบบนั้น...

หรือเรื่องแบบนี้ต้องใช้เวลา และอาการของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน...

"อื้ออออ"

เสียงครางเบาๆจากจินยองทำให้แจบอมหลุดจากห้วงความคิดที่สับสน จินยองยังคงสัมผัสส่วนนั้นของตัวเองไปมา

เขาไม่ได้ตั้งใจให้จินยองจะเกิดอาการ เขาแค่อยากทำออรัลยามเช้าทักทายหยอกล้อเล็กน้อย

แต่...

ไม่คิดว่าจะมาถึงขั้นนี้...

คงต้องช่วยอีกครั้งแล้วล่ะ...

แจบอมเลยจับอุ้มจินยองมาที่โต๊ะกินข้าว ยกขาจับตั้งชันสูง นวดคลึงตรงกลางของร่างกายจินยองที่ตอนนี้ดูจะแข็งขึ้น รูดรั้งกางเกงขาสั้นและบ็อกเซอร์ข้างในให้พ้นตัวออกมาโดยที่มีจินยองให้ความร่วมมืออย่างดี

จินยองไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน รู้สึกต้องการส่วนนั้นให้เข้ามาในร่างกาย ให้มันดุนดันในช่องทางของเขา แจบอมจับขาจินยองให้อ้ากว้าง จินยองเลยไถตัวเองขึ้นไปเล็กน้อยเพื่อให้เท้าวางบนโต๊ะได้ แจบอมใช้นิ้วเรียวกดเข้าไปในช่องทางนั้นเพื่อเบิกทาง มันตอดรัดเขาอย่างดีเยี่ยม แล้วเริ่มชักนิ้วเข้าออกเพื่อให้ช่องทางพร้อมกับของๆเขา

"เข้าเลย เข้า เข้ามาเลย"

เสียงกระเส่าปนหอบจากอารมณ์ที่อยู่ในความต้องการสูงสุดเร่งเร้าแจบอม แจบอมจึงสนองความต้องการให้ทันที แจบอมรีบดึงกางเกงตัวเองทั้งหมดให้พ้นออกไป แก่นกายใหญ่เผยออกมารับอากาศภายนอก ชักรูดแก่นกายตัวเองแล้วจับกดเข้าไปในช่องทางนั้นทีละน้อยจนสามารถกลืนกินแก่นกายใหญ่ของเขาไปหมด เริ่มขยับช้าๆเพื่อให้ปรับตัว จากนั้นใช้มือล็อคสะโพกจินยองไว้แล้วปรับระดับให้เร็วขึ้นเป็นจังหวะจนจินยองต้องร้องครางออกมาตามแรงที่ส่งนั้น

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊า แจบอม"

เสียงร้องครางผสานกับเสียงเนื้อที่กระทบกันลั่นห้องครัว โต๊ะกินข้าวของห้องแจบอมนั้นกลับพอดีกับสะโพกแน่นและสะโพกสอบของเขาที่กำลังกระแทกในตอนนี้ จินยองใช้มือตัวเองข้างนึงมารูดรั้งแก่นกายตัวเองที่รู้สึกเหมือนจะปลดปล่อย กำรอบแล้วชักรูดไปพร้อมๆกับที่แจบอมกระแทกเข้ามาเพื่อที่จะได้ปลดปล่อยได้ไวขึ้น

"อาาา อ๊ะ อ๊ะ แจ แจบอม"

แจบอมขยับช้าลง เปลี่ยนเป็นขยับให้แก่นกายตัวเองเกือบหลุดพ้นช่องทางนั้นแล้วกดเข้าไป ซึ่งมันทำให้เสียวและลึกกว่าเดิม การกดกระแทกแต่ละทีของแจบอมก็เรียกเสียงครางเป็นระยะๆจากจินยองเช่นกัน

"อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ"

"ฮืมมม อ่าาาา"

จินยองผละมือตัวเองจากแก่นกายนั้น ปล่อยให้ปลดปล่อยออกมา น้ำบางส่วนนั้นเลอะโต๊ะทานข้าว ส่วนแจบอมก็ปลดปล่อยข้างในจินยองเช่นกัน

อ่า...เลอะกันทั้งคู่เลย ก็ต้องไปอาบน้ำสินะ

แจบอมโน้มตัวก้มลงมาประกบจูบเบาๆบนริมฝีปากที่กำลังหอบเล็กน้อยจากการปลดปล่อย เลื่อนริมฝีปากมากดที่แก้มนุ่มนั้น แล้วก็ผละออกมาจัดแจงสวมกางเกงที่ถูกถอดออกไปให้จินยอง รวมไปถึงใส่กางเกงตัวเองให้เรียบร้อย

จินยองได้สติกลับสู่เหตุการณ์ปัจจุบัน เขารู้สึกเขินอายอีกครั้ง อายกับสิ่งที่ทำไปเมื่อกี้...กับที่แบบนี้

แต่ตอนช่วงเวลาสั้นๆนั้น เขาต้องการมากจริงๆ…

กลับเด็กดี >>> https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1723800&chapter=8